όνομά του από το Λύκειο, ένα γυμνάσιο της αρχαίας Αθήνας, που ονομάστηκε έτσι γιατί ήταν κοντά σε ένα ιερό κοντά στον Ιλισό αφιερωμένο στον Λύκειο Απόλλωνα, όπου ήταν και η Σχολή του Αριστοτέλη, σύμφωνα με το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας.
Τώρα, η ετυμολόγηση του προσωνύμιου “λύκειος”, για τον Απόλλωνα, το θεό του φωτός, είναι μεγάλη ιστορία. Για να μη μακρηγορήσουμε, να πούμε πως το “Λύκειος”, άρα και το Λύκειο, το σχολείο, σχετίζεται είτε με το ζώο λύκος, που έτσι κι αλλιώς ήταν ένα από τα σύμβολα του Απόλλωνα, είτε με τη λύκη, το πρωινό φως. Αυτός ο όρος είναι το πρώτο συνθετικό δύο ωραίων λέξεων, που είναι το το λυκαυγές, το γλυκοχάραμα, και βέβαια το λυκόφως, το σούρουπο. Επίσης, ειναι ενδιαφέρουσα η σχέση του θέματος “λυκ”, στο λύκο, τη λύκη και το λύκειο, με τη λατινική λέξη για το φως, που είναι “lux”. Μια που το φερε η κουβέντα, η φράση “fiat lux”, δεν παραπέμπει μόνο σε κάποια αυτοκινητοβιομηχανία και το προϊόν της. Στα λατινικά “φίατ λουξ” σημαίνει “γεννηθήτω φως”... Και για να το μαζεύουμε το πράγμα, θα ευχόμουν το σημερινό Λύκειο, το σχολειό που πηγαίνει το παιδί μας, να ήταν ένα μέρος όπου θα υπήρχε μόνο φως, και καθόλου λύκοι, κακοί και δίποδοι, γιατί οι τετράποδοι μια χαρά είναι.
Από πού κρατάει η σκούφια μας
Κάθε λέξη κρύβει μια ιστορία. Η ετυμολογία της, δηλαδή η αναζήτηση της προέλευσής της και της αρχικής της σημασίας, μπορεί να μας οδηγήσει πολύ μακριά, τόσο στα ονόματα των ανθρώπων και των τόπων, όσο και στις λέξεις που περιγράφουν αντικείμενα και αφηρημένες έννοιες.
Πηγή
