Καθημερινά ανεβάσει μέσα από την σελίδα της στο facebook (δείτε ΕΔΩ) την ζωή της με τον Γιάννη. Κάποιες φορές, οι εικόνες είναι τόσο "ωμές" και συγκλονιστικές, που για να τις κατανοήσουμε όσοι δεν ζούμε στη καθημερινότητά μας τέτοιες καταστάσεις, χρειάζεται να δούμε και δεύτερη φορά το βίντεο. Δείτε κάποιες από τις στιγμές του Γιάννη πιο κάτω:
Θα μπορούσα να γράψω χιλιάδες λέξεις για την Άδα, τον Γιάννη και τον αγώνα τους. Προτίμησα να δείξω τα βίντεο. Δεν κρύβω, ως πατέρας τριών παιδιών, πως η Άδα μου άλλαξε κάποιες φιλοσοφίες 40 σχεδόν ετών. Δεν ξέρω τι νιώθω ακόμα, γιατί μόλις πριν μια ώρα έπεσε στην αντίληψή μου η σελίδα της στο facebook, αλλά σίγουρα κάτι μου άλλαξε.
Κατ' αρχήν, ένιωσα κατευθείαν την ανάγκη να φτιάξω αυτό το άρθρο, για να γνωρίσουν την Άδα και τον Γιάννη όσο περισσότερες οικογένειες με αυτιστικά μέλη υπάρχουν στην Ελλάδα και Κύπρο.
Κατά δεύτερον, λάτρεψα τον Γιάννη. Γιατί κάνει τον αγώνα του. Γιατί επιμένει. Γιατί είναι ο "Γιάννης μας".
Κατά τρίτον, υποκλίνομαι στην Άδα. Δεν την ξέρω προσωπικά. Αλλά υποκλίνομαι. Νιώθω απέραντο σεβασμό στη δύναμη που έχει. Για την ακρίβεια, τη ζηλεύω για τη δύναμη που έχει. Όταν εγώ, εσύ που ενδεχομένως διαβάζεις το άρθρο και χιλιάδες άλλοι συνάνθρωποί μας, λυγίζουμε σε μια οικονομική δυσκολία ή έναν απλό τραυματισμό και δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε, πρέπει όλοι να σκεφτόμαστε την Άδα. Που 18 σχεδόν χρόνια (αφού διαγνώστηκε ο αυτισμός στον Γιάννη), κάνει έναν αγώνα δρόμου καθημερινά. Κυριολεκτικά αγώνα δρόμου. Που δεν της επιτρέπει να αρρωσταίνει, να λυγίζει, να το βάζει κάτω.
Υποκλίνομαι, σε όλες αυτές τις οικογένειες που ζουν καθημερινά όσα βιώνει και η Άδα. Απλά σεβασμός...
