Νίκος Φίλης για τον Αμβρόσιο στη Βουλή

Αυτό που μου έκανε εντύπωση, όμως, δεν είναι τόσο τι είπε ο κ. Μητσοτάκης. Εντάξει, ο κ. Μητσοτάκης κάνει και μια πολιτική που δεν... σέβεται τους αντιπάλους του, απ’ ό,τι φαίνεται, παρά την αστική ευγένειά του. Μου κάνει εντύπωση, όμως, ότι ένα πρόσωπο, το οποίο θα έπρεπε να είναι άνθρωπος της χριστιανικής αγάπης και της καταλαγής, ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος -κατά κόσμον, διότι ήταν και χωροφύλαξ, Αθανάσιος Λένης - έχει κυκλοφορήσει στην επαρχία του αυτό εδώ το φυλλάδιο. Σε αυτό το φυλλάδιο με αποκαλεί φίδι. Και έχει ένα γνωμικό, το οποίο δεν ξέρω πού το βρήκε, όπου λέει ότι όλοι οι χοντροί είναι βλάκες, τόσο απλά, τόσο χριστιανικά και τόσο προσβλητικά όχι για εμένα -αυτό δεν έχει καμιά σημασία- αλλά για εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, οι οποίοι έχουν το πρόβλημα να είναι υπέρβαροι, και τόσο προσβλητικά για όσους ανθρώπους έχουμε υπνική άπνοια, με τη φωτογραφία που βάζει.

Δεν πιστεύω ότι αυτό το πράγμα με θίγει προσωπικά. Θίγει, όμως, την Εκκλησία. Δεν είναι δυνατόν ένα πρόσωπο, όπως είναι ο κ. Αμβρόσιος, να κάνει τέτοια προσβλητική εκστρατεία προς το άτομο -αντιχριστιανική εκστρατεία είναι αυτή- και να μην υπάρχει τοποθέτηση της διοίκησης της Εκκλησίας.

Η θεωρία ότι υπάρχει Δημοκρατία και ο καθένας κάνει ό,τι να’ ναι, δεν ισχύει στην περίπτωσή μας, όταν μάλιστα ο κ. Αμβρόσιος έχει και δημόσιο αξίωμα. Είναι ανώτατος δημόσιος λειτουργός.

Χθες και προχθές μου είπαν ότι κατά προτροπή, κατ’ εντολή του κ. Αμβροσίου χτύπησαν οι καμπάνες, οι οποίες προειδοποιούσαν για τον επικείμενο θάνατό μου. Τότε χτυπούν οι καμπάνες. Είναι το επόμενο βήμα από την κατάρα να μου σαπίσει το χέρι. Ευτυχώς, ο Θεός, μακρόθυμος και πολυέλεος, δεν ακούει τους Αμβρόσιους!

Όμως, μπορεί κάποιος «λεβέντης» από αυτούς που ο κ. Αμβρόσιος χαρακτήρισε «γλυκιά ελπίδα του έθνους» -έτσι είχε μιλήσει ο κ. Αμβρόσιος για τη Χρυσή Αυγή- οργανωμένος ή ανοργάνωτος, εμφορούμενος από μίσος -διότι μίσος είναι αυτή η στάση του κ. Αμβρόσιου και όχι αγάπη- να θελήσει να υποκαταστήσει και τον Θεό.

Δεν το φοβάμαι, αλλά είναι θέμα δημοκρατικής τάξης. Και επαναλαμβάνω ότι θα πρέπει να τοποθετηθεί η διοίκηση της Εκκλησίας. Δεν μπορεί να ανεχόμεθα τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις.