Αθώων το αίμα ποτάμι που τρέχει...
κι ο νους μας πλέον δεν το αντέχει,
πού είσαι ΕΙΡΗΝΗ,σε βλέπω να σβήνεις,
πόνος ,οδύνη,τί τάχα θα γίνει?
Σκορπούν οι Ελπίδες,ηχούν πολέμου σειρήνες,
κόσμος άδικος,αξίες χαμένες,θύματα,
πτώματα,κατάρες,πού είσαι ΕΙΡΗΝΗ?
ακούει κανείς πλανητάρχης την οδύνη?
Η γη όλη ελπίδα έχει κρυφή,
η θλίψη να φύγει, να χαθεί,και η
ΕΙΡΗΝΗ να ξαναεμφανιστεί
σαν Ήλιος που λίγο είχε κρυφτεί...
Αφιερωμένο...
