Στη χώρα που υποδεικνύεται ως παράδειγμα προς μίμηση.
Όσο για το συγκεκριμένο γεγονός που αποτέλεσε την αφορμή για το άρθρο, συμπεραίνω ότι τελικά η ψυχική αναπηρία χτυπήθηκε και σε άλλες χώρες της Ευρώπης όπως και στη χώρα μας.
Στην Ελλάδα, το πρώτο, κατά τη γνώμη μου, δείγμα αντιστροφής της ανοδικής πορείας των κατακτήσεων μας ως αναπηρικό κίνημα, ήταν το πόρισμα των ψυχολόγων - ψυχιάτρων περί της μείωσης των ποσοστών αναπηρίας των ψυχικά πασχόντων.
Αυτό οδήγησε στη μείωση του ποσοστού αναπηρίας στο 67% των περιπτώσεων βαριάς ψυχικής αναπηρίας και αντίστοιχη μείωση των ποσοστών αναπηρίας των λοιπών "ελαφρύτερων" ψυχικών αναπηριών.
Ταυτόχρονα μειώθηκαν και τα επιδόματα των ψυχικά αναπήρων και ξεκίνησε έντονα από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 η προσπάθεια ενταξης τους στο κοινωνικό σύνολο (ψυχαργος κτλ.).
Φυσικά και οι δομές αυτές διαλύθηκαν ή παραπέουν.
Ακολούθησε όπως γνωρίζετε ο πόλεμος εναντίον μας κυρίως με τους αναπήρους που δεν είχαν ορθά λάβει πιστοποιητικό αναπηρίας.
Τα Μ.Μ.Ε. έπαιξαν το ρόλο που τους έβαλε η κυβέρνηση να παίξουν και έπεισαν τον κόσμο ότι το σύνολο του αναπηρικού πληθυσμού της χώρας είμαστε ανάπηροι "μαϊμού" όπως ατυχώς συνήθισαν να μας χαρακτηρίζουν οι δημοσιογράφοι.
(Αυτό το γεγονός επισήμανα και σε σύντομη παρέμβαση μου στο συνέδριο "ΑμεΑ & Μ.Μ.Ε." καλώντας τους δημοσιογράφους να βοηθήσουν στην αντιστροφή αυτού του αρνητικού κλίματος και στην επανόρθωση της θέσης του αναπήρου Έλληνα πολίτη στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας).
Δόθηκε στη συνέχεια η δυνατότητα στην κυβέρνηση να εφαρμόσει αυστηρότερα μέτρα ελέγχου των παθήσεων των αναπήρων, αναθέτοντας στο ΚΕΠΑ, (την "κολυμβήθρα του Σιλωάμ" όπως τη λέω από την πρώτη στιγμή), την..."ίαση" των αναπήρων πολιτών της χώρας.
Δεν καταθέτουμε τα όπλα!
Ενωμένοι υπό την αιγίδα της ΕΣΑμεΑ θα αγωνιστούμε για την αλλαγή της κατάστασης αυτής.
Διαβάστε το άρθρο:
Η Ντ.Ε. ήταν στα πενήντα της όταν αυτοκτόνησε.
Είχε προηγηθεί ο μηδενισμός της στα τεστ αξιολόγησης εργασιακής ικανότητας που χρησιμοποιεί η βρετανική κυβέρνηση για να ορίσει το ύψος των επιδομάτων αναπηρίας και τα οποία «τρέχουν» ιδιώτες, ειδήμονες της πολυεθνικής εταιρείας Atos.
Η γυναίκα, που είχε ιστορικό κατάθλιψης, ακολουθούσε θεραπεία αλλά σύμφωνα με την αξιολόγηση «δεν έπασχε από κάποια σοβαρή ψυχική διαταραχή», με αποτέλεσμα να μειωθεί το επίδομά της κατά 30%, από τις 94,25 λίρες την εβδομάδα στις 67,50.
Επιβιώνοντας οριακά χάρη στο επίδομα, αυτοκτόνησε μην αντέχοντας την προοπτική να αδυνατεί να αποπληρώνει τις δόσεις του δανείου της και να βρεθεί στον δρόμο.
Στη Βρετανία οι περικοπές έχουν αυξήσει κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες μέσα σε ένα εξάμηνο τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και πλέον οκτώ στα δέκα αναγκάζονται να δανειστούν, ακόμη και από τοκογλύφους, για να τα βγάλουν πέρα.
Πολλοί Βρετανοί έχουν περιέλθει σε απόγνωση από τις πολιτικές λιτότητας και περικοπών των κοινωνικών επιδομάτων, που δυσχεραίνουν την επιβίωση των πιο ευάλωτων νοικοκυριών.
Της Χριστίνας Πάντζου
«Δεν είχε κανέναν άλλον λόγο αυτοχειρίας, πέρα από την αγωνία της περικοπής του επιδόματός της», αποφάνθηκε ενδελεχής έρευνα της Επιτροπής Ψυχικής Πρόνοιας (MWC) της Σκοτίας, που αποτελεί καταπέλτη για τις αμφισβητούμενες διαδικασίες αξιολόγησης οι οποίες χαρακτηρίζουν όλο και περισσότερα άτομα με αναπηρία ως «ικανά προς εργασία», πετυχαίνοντας έτσι μειώσεις των επιδομάτων τους.
Το περιστατικό συνέβη στα τέλη του 2011, αλλά το πόρισμα δημοσιοποιήθηκε χθες επιβεβαιώνοντας την απόγνωση στην οποία έχουν περιέλθει πολλοί Βρετανοί από τις πολιτικές λιτότητας και περικοπών των κοινωνικών επιδομάτων, που δυσχεραίνουν την επιβίωση των πιο ευάλωτων νοικοκυριών.
Η δημοσιοποίηση του πορίσματος συνέπεσε με τη δημοσίευση στην «Guardian» της Ερευνας Περί Φτώχειας του προγράμματος Μεταρρύθμιση Πραγματικής Ζωής, που αποκαλύπτει πως αυτές οι περικοπές έχουν αυξήσει κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες μέσα σε ένα εξάμηνο τα υπερχρεωμένα φτωχά νοικοκυριά και πλέον οκτώ στα δέκα αναγκάζονται να δανειστούν, ακόμη και από τοκογλύφους, για να τα βγάλουν πέρα.
Ούτε τα βασικά…
Σύμφωνα με την έρευνα, που έγινε σε οικογένειες χαμηλών εισοδημάτων που διαμένουν σε κοινωνικές κατοικίες στη βορειοδυτική Αγγλία, το μέσο χρέος των πιο ευάλωτων νοικοκυριών κυμαίνεται γύρω στις 3.000 λίρες, αυξημένο δηλαδή κατά 29% από τον περασμένο Οκτώβριο.
Κατά μέσο όρο αναγκάζονται να δανείζονται 52 λίρες την εβδομάδα για να καλύψουν τις βασικές ανάγκες των οικογενειών τους, χωρίς να ξέρουν αν ποτέ θα μπορέσουν να ξεχρεώσουν.
Επιπλέον, με δεδομένη την αύξηση του δείκτη τιμών καταναλωτή κατά 29% την τελευταία δεκαετία αλλά και την περικοπή των επιδομάτων, μετά την πληρωμή του ενοικίου, της θέρμανσης, της μετακίνησης και των λογαριασμών, στο τέλος της ημέρας τούς μένουν μόλις 3 λίρες για φαγητό.
Η απάντηση της κυβέρνησης ήταν άμεση δηλώνοντας πως έχει δεσμευτεί να εξασφαλίσει ένα ισχυρό δίκτυο προστασίας για όσους το έχουν ανάγκη:
«Οι μεταρρυθμίσεις μας θα βελτιώσουν τη ζωή κάποιων από τις φτωχότερες οικογένειες των κοινοτήτων μας, προωθώντας την εργασία και βοηθώντας ανθρώπους να βγουν από τη φτώχεια».
Κοινωνικός Αποκλεισμός
Ωστόσο, αυτές ακριβώς οι μεταρρυθμίσεις είχαν ως συνέπεια την υποβάθμιση του επιπέδου ζωής του 22% των Βρετανών, σύμφωνα με το ερευνητικό πρόγραμμα «Φτώχεια και Κοινωνικός Αποκλεισμός», με ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων υποσιτισμού την τελευταία πενταετία και υπερδεκαπλασιασμό των πολιτών που αναγκάζονται να καταφεύγουν στις Τράπεζες Τροφίμων για να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαγητό την ημέρα –πέρσι έφτασαν τις 350.000.
Για την κυβέρνηση φαίνεται πως δεν υφίσταται θέμα πείνας στη χώρα, καθώς ο υφυπουργός Εργασίας και αρμόδιος για τη μεταρρύθμιση του Συστήματος Πρόνοιας, λόρδος Φρόιντ, δήλωνε προ ημερών στη Βουλή των Λόρδων:
«Είναι πολύ δύσκολο να ξέρει κανείς γιατί ακριβώς οι άνθρωποι πηγαίνουν στις Τράπεζες Τροφίμων…»
Πηγή: «Η εφημερίδα των συντακτών»
