Στις τελευταίες μέρες μας ήρθε η δήλωση του ΔΝΤ ότι η κρίση τελειώνει και... φυσικά έρχεται η ανάκαμψη αυτή που θα ερχότανε το 2012, το 2014, κλπ, ίσως το 2014 λίγο πριν τις εκλογές (δημοτικές και Ευρωπαϊκές), για κοίτα πότε έρχεται η ανάκαμψη. Οι μεταρρυθμίσεις που προωθούνται, λένε ότι είναι σε καλό δρόμο και φυσικά θα έρθει η ανάκαμψη και η ποθητή ανάπτυξη. Βέβαια τα δημοσιοποιημένα νέα δεδομένα της στατιστικής υπηρεσίας μόνο ελπίδα για το μέλλον δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Μάλλον το βαρέλι έχει πολύ δρόμο μέχρι να δούμε πάτο και φυσικά ίσως το 2014 πάει και λίγο αργότερα.
Έτσι μετά τυμπανουκρουσιών και δαφνών, το ΔΝΤ ανακοίνωσε την έξοδο από την κρίση και ίσως τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης από το 2014 και μετά. Τώρα πως μπορείς να βλέπεις κάτι τόσο μακριά, ενώ εδώ και 5 χρόνια δίνεις λάθος συνταγές και η έξοδος πάει από χρόνο σε χρόνο, αυτό είναι άλλο ερώτημα.
Αλλά ας δούμε μερικά στοιχεία που βγήκανε από την στατιστική υπηρεσία που καθόλου αισιόδοξα δεν μπορούν να προμηνήσουν το μέλλον.
Το έλλειμμα της κεντρικής κυβέρνησης στο 6% με σύνολο ελλείμματος, αν συμψηφιστούν και τα χρήματα για την αναδιάρθρωση των τραπεζών στο 10%. Μετά από 5 χρόνια και με συνεχή λιτότητα, μείωση των μισθών ή μάλλον εκμηδένιση των μισθών και συντάξεων, το έλλειμμα είναι στα 6 ή 10% γιατί και το κόστος αυτό μπαίνει στον προϋπολογισμό και θα τον πληρώσουμε εμείς. Όταν το εισόδημα ήταν 60% υψηλότερο και η ανεργία σε μονό δεκαδικό αυτός ο δέκτης ήταν στο 15%. Όλες οι μειώσεις προήλθαν από περικοπές και φυσικά τα έσοδα μειώνονται από την φορολογία αφού πάνω από το 50% σε πολλές περιπτώσεις του εργατικού δυναμικού είναι άνεργο, πολλοί νέοι φεύγουν στο εξωτερικό και φυσικά πολλές εταιρείες και μαγαζιά κλείνουν, δηλώνοντας πτώχευση.
Το γενικό χρέος της κυβέρνησης θα φτάσει το 175% του χρόνου και φυσικά το 171% για το 2013. Τι σημαίνει λοιπόν; Όταν μπήκαμε στο μνημόνιο το χρέος του δείκτη αυτού, ήταν στο 115%, με τους δείκτες του ΑΕΠ και της ανεργίας όπως προαναφέραμε προηγουμένως. Πως θα επιτευχθεί η μείωση του χρέους αφού συνεχώς αυτό διογκώνεται και φυσικά …χρήματα στα ταγάρια των πολιτών δεν υπάρχουν; Ίσως επιφυλάσσουν ένα νέο ΚΟΥΡΕΜΑ που τόσα δινά άφησε στην οικονομία ή ένα σοκ τύπου Κύπρου όπου ο κόσμος θα πει πια το ψωμί ψωμάκι μετά από 5 χρόνια σκληρής λιτότητας.
Η απαράδεκτη φορολογία με συντελεστές έως και 45%, με ένα φορολογικό καθεστώς που αλλάζει από μέρα σε μέρα και από μήνα σε μήνα, προσαρμοσμένο μόνο στην καθημερινότητα και στην λογική ότι μπορέσω και πάρω καλώς, αλλιώς το αλλάζω και πάει λέγοντας. Όταν η φοροδιαφυγή αποτελεί το μεγαλύτερο προτέρημα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, η αισχροκέρδεια επίσης, όταν έχεις ένα μαγαζί που δεν μπαίνει πελάτης και εσύ το μόνο που κάνεις, είναι απολύσεις, αυτό θα έχει σαν συνέπεια να μείνεις στο τέλος μόνος σου και να κλείσεις το μαγαζί.
Τα τελευταία στοιχεία για την ανασφάλιστη εργασία, ήρθαν να επαληθεύουν τα γεγονότα. Στο 36% η ανασφάλιστη εργασία και φυσικά με αυξανόμενους ρυθμούς αφού η οικονομική δυσπραγία και η αύξηση των εισφορών βάζουν τον κόμπο στον λαιμό πολλών εργοδοτών που δεν μπορούν να πληρώσουν τα ασφάλιστρα στους εργαζόμενους τους. Επίσης τα τελευταία στοιχεία λένε ότι μεταξύ των ελεύθερων επαγγελματιών, πολλοί δεν πληρώνουν τις εισφορές λόγω αδυναμίας να πληρώσουν…. δηλαδή λεφτά δεν υπάρχουν, ενώ ανάλογα φαινόμενα υπάρχουν και σε άλλα υγιή ταμεία.
Ο δείκτης της ανεργίας στην χώρα μας σκαρφάλωσε στο 27%, ενώ στις νέες και παραγωγικότερες ηλικίες είναι γύρω στο 60%. Βέβαια ο δείκτης αυτός είναι πολύ υψηλότερος αφού και με μια ώρα τον μήνα απασχόληση σε διαγράφουν από το ταμείο ανεργίας. Τι σημαίνει όμως αυτό; Ότι στα φορολογικά σου έσοδα θα έχεις μειώσεις υπέρογκες, αφού κανείς από αυτούς δεν θα καταθέσει φορολογική δήλωση με φορολογητέο εισόδημα. Θα έχεις μείωση των εισφορών στα ταμεία τα οποία δεν θα έχουν και πάλι έσοδα για να εξυπηρετήσουν τις συντάξεις. Θα έχεις φυγή, εργατικού δυναμικού και μάλιστα εξειδικευμένου που θα αναζητήσει σε άλλες χώρες την τύχη του, με αποτέλεσμα όταν υπάρξουν επενδύσεις να έχεις μείνει χωρίς εξειδικευμένο προσωπικό, που σημαίνει απώλεια επενδύσεων. Και το βασικότερο θα πληρώνεις επιδόματα ανεργίας που το μόνο που αποφέρουν είναι την επιδείνωση των οικονομικών παραμέτρων χωρίς να έχουν και παραγωγικό χαρακτήρα αφού ο άνεργος παίρνει το επίδομα που δεν του φτάνει ούτε για χαρτζιλίκι. οπότε χάνεις και την καταναλωτική δύναμη αυτών των ατόμων. Ένα νέο στοιχείο που έρχεται να καλύψει μια παράμετρο που έως τώρα ήταν ανύπαρκτη, είναι τα στοιχεία για την ανεργία από 65-75 ετών. Η ανεργία σε αυτές τις ηλικίες είναι στο 8%. Τι σημαίνει όμως αυτό; Ότι τα άτομα αυτά σε μεγάλη ηλικία έχουν ανάγκη από δεύτερη δουλεία για να τα βγάλουν πέρα αφού οι εξοντωτικές μειώσεις των συντάξεων, τους έφεραν στην αναζήτηση και δεύτερης εργασίας. Το πρόβλημα που δημιουργείται είναι πολλαπλό. Κατά πρώτον τα άτομα αυτά έχοντας σύνταξη δουλεύουν και με χαμηλότερους μισθούς, ίσως και λιγότερες ώρες κόβοντας από την εργασία τις παραγωγικότερες ηλικίες. Από την άλλη μπορούν να εργαστούν και χωρίς να δηλώνουν την δουλειά , που συμφέρει και εργαζόμενο και εργοδότη και φυσικά κατά κύριο λόγο προτιμούνται αν και λόγω ηλικίας η απόδοση μπορεί να είναι μειωμένη αφού δεν έχουν ανάγκη από ασφάλιση και ο εργοδότης μπορεί να εξοικονομήσει τις εισφορές στα ταμεία, που χάνουν αρκετά εκατομμύρια ευρώ, επιδεινώνοντας τους είδη κακούς δείκτες των που είναι απόρια των σκανδάλων του χρηματιστηρίου και του κουρέματος του χρέους.
Σε όλα αυτά η στατιστική υπηρεσία ανακοίνωσε και το κόστος ζωής στην Ελλάδα. Το κόστος για το λεγόμενο καλάθι της νοικοκυράς είναι στα 100 ευρώ, όταν στην Γερμανία είναι 110, στην Βρετανία 115, κλπ με τριπλάσιους μισθούς και συντάξεις. Το χειρότερο αποτελεί η είδηση του κόστους ζωής στην Ελλάδα που αποτιμάται στα 2150 ευρώ μηνιαίως. Τώρα πως μπορείς να περιμένεις ανάπτυξη όταν το κόστος ζωής είναι σε αυτά τα ύψη και οι μισθοί σε συνεχή φθίνουσα πορεία των 400-500 ευρώ και φυσικά σε καπιταλιστικό κράτος ανάπτυξη σημαίνει και καταναλωτική δύναμη, αυτό ίσως κάποιοι να μας το εξηγήσουν πως με 400 ευρώ θα ανταπεξέρθεις στην μηνιαία ζήτηση των 2150. Ίσως το Κινέζικο μοντέλο της εργασίας να αποτελεί το μόνο μοντέλο ανάπτυξης που μας προτείνουν, όπου η εργασία χωρίς όρους και ωράρια, χωρίς μισθούς και συντάξεις είναι ο τρόπος που μας προτείνουν. Συγνώμη, για τροφή ίσως σε εμάς και το ρύζι το νερόβραστο να αποτελεί πολυτέλεια σε λίγο.
Μετά το Ελληνικό θαύμα είναι αρκετό. Ο πληθωρισμός ανακοινώνουν σε αρνητική κάμψη(-0,6%) αλλά τα τρόφιμα και τα είδη πρώτης ανάγκης ακριβότερα από την Γερμανία και άλλες αναπτυγμένες χώρες. Μα στους δείκτες του πληθωρισμού τι βάζουνε την μείωση των τιμών στα κρόσσια της Βίκυς της Σταμάτη που έπεσαν οι τιμές γιατί είναι στην φυλακή;
Η συνεχής φορολόγηση των ακινήτων και μάλιστα σε τέτοιους καιρούς των ισχνότατων αγελάδων, αντί να παρθούν μέρα που θα βελτιώσουν την αγορά ανακοινώνονται αυξήσεις των αντικειμενικών αξιών που θα αποφέρουν περισσότερη μείωση στις αγοροπωλησίες ακινήτων και φυσικά αδυναμία των πολιτών να διευθετήσουν ακόμα και κληρονομικές διεκπεραιώσεις αφού θα αυξηθούν ακόμα περισσότερο οι φόροι.
Τα ατέλειωτα και χρονίζοντα μεγάλα έργα που όλο αρχίζουν και ποτέ δεν τελειώνουν να ήταν μια ανάσα για τους εργαζόμενους. Εδώ θα μπορούσε να αναπτυχθεί η ιδιωτική πρωτοβουλία παραχωρώντας τα κομμάτια στις κατασκευαστικές εταιρείες που θα τα εκμεταλλεύονταν για 25-30 χρόνια. Εδώ όμως προκηρύσσουμε τα έργα, ξανά και ξανά δίνοντας τα πολλές φορές και σε αυτούς που τα παράτησαν και φυσικά το ίδιο έργο καλά κρατεί.
Η δημιουργία παραγωγικού τομέα που θα ήταν από τους πυλώνες της ανάπτυξης αφήνεται σε παροδικά και ευκαιριακά μέτρα χωρίς προγραμματισμό και φυσικά με το μέλλον σκοτεινό.
Η δημιουργία επενδύσεων έπειτα δεν γίνεται εξευτελίζοντας και μειώνοντας το εργατικό δυναμικό σου αλλά ούτε εξαθλιώνοντας την μισθοδοτική ικανότητα που σου παρέχει ρευστότητα στην αγορά. Όταν εξευτελίζεις την ίδια σου την ράτσα μην περιμένεις να σε βοηθήσουνε οι έξω, εκτός και αν παίζεις τα δικό τους παιχνίδι.
Η απαξίωση των πάντων και ιδίως του εργατικού σου προσωπικού είναι η αρχή του τέλους για μια κοινωνία. Ποτέ δεν υπήρξε κυβέρνηση που να απαξίωσε τόσο τον λαό της εκτός από τις τελευταίες κυβερνήσεις και ιδίως από το 2005 έως σήμερα. Φυσικά ο Γιωργάκης με το αμύθητο «κυβερνώ έναν διεφθαρμένο λαό» ήταν το τοπ -τεν της υπόθεσης. Μα καλά κανείς δεν τον ρώτησε; Τόσα χρόνια ποιος ήτανε στην κυβέρνηση και αν ήξερε την παροιμία «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι και όχι από την ουρά».
Ποτέ δεν αυξήθηκαν σε κανένα κράτος οι ώρες εργασίας για να δείξουνε ότι είναι καλοί και οι υπήκοοι δούλοι θα είναι εργατικοί και υπομονετικοί με τον κάθε αφέντη τους. Ποτέ δεν μειώθηκαν μισθοί για να δείξουν οι κυβερνήσεις ότι μπορείτε να έρθετε να φάτε να πιείτε και να λεηλατήσετε ότι βρείτε. Οι υπήκοοι μας θα σας δοξάσουνε. Ποτέ σε μια κυβέρνηση σε 40 χρόνια δημοκρατίας …… ,ίσως, δεν έχει τιμωρηθεί κανένας σε έναν οχετό σκανδάλων ενώ η κοροϊδία και οι επιτροπές που αδρά πληρώνονται δεν έχουν βγάλει ποτέ αποτέλεσμα. Στην συνέχεια βέβαια αναίσχυντα και προκλητικά πολλοί πολιτευτές πετάνε ότι μαζί τα φάγαμε …δεν ξέρω εγώ δεν έχω κανένα υποβρύχιο στην αυλή μου και αν το είχα τουλάχιστον θα πρόσεχα να μην γέρνει ….ούτε σε αυτό είναι ικανοί….. Και φυσικά σε καμιά δημοκρατία οι διοικούντες δεν κρατούν μόνο για τους εαυτούς τους παχυλούς μισθούς και συντάξεις ενώ βρίσκουν ότι η οικονομία γίνεται μόνο από τους πολλούς που δεν έχουν να φάνε.
Με όλα αυτά θα περιμένουμε ανάπτυξη που ίσως έρθει κάποια στιγμή και κάποια ώρα μέσα σε αυτόν τον αιώνα, όταν δεν θα υπάρχει ποια ζωή και κάποιοι θα θυμούνται ότι στην ιστορία υπήρχε η Ελλάδα, όπως τον Μέγα Αλέξανδρο, που ενώ έφτιαξε μια απέραντη αυτοκρατορία οι μετέπειτα ηγεμόνες ήταν ανίκανοι να το διαχειριστούν και το διαμέλισαν οριστικά… κάποτε στην Ελλάδα, του ήλιου και της ιστορίας, του πολιτισμού και της κουλτούρας, του κάποτε και του σήμερα.
